تأثیر تمرینات ژیمناستیک بر کارکردهای اجرایی و حسی-حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

اختلال هماهنگی رشدی وقتی رخ می دهد که در رشد مهارت های حرکتی تأخیر بیفتد، یا در انجام حرکات هماهنگ مشکلاتی بروز کند، عملکرد کودک مبتلا به این اختلال در فعالیت های روزمره ای که نیازمند هماهنگی حرکتی است، پایین تر از سطح مورد انتظار برای سن و هوش اندازه گیری شده آن است و به دلیل بیماری های جسمانی و روان شناختی نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر کارکردهای اجرایی و حسی - حرکتی در کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی 8 تا 10 ساله شهر تهران بود. از بین تمامی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران، 34 نفر با استفاده از آزمون های غربالگری و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (19 نفر) و کنترل (15 نفر) انتخاب شدند. ابزار تحقیق جهت غربال‏‏، پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی و آزمون هوش ریون بودند. همچنین جهت ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامه-ی عصب- روان شناختی کانرز استفاده شد. روش تحقیق به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود که گروه آزمایش برنامه حرکتی مداخله ای ژیمناستیک را برای هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرین و مداخله ای را دریافت نکرد. برای بررسی تاثیر تمرین از آزمون تی مستقل و برای مشخص شدن میزان تفاوت در گروه ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها تأثیر معنا دار تمرینات ژیمناستیک را برای گروه آزمایش در تمامی متغیرها نشان داد (0.05p?). همچنین یافته ها نشان داد بین میانگین نمرات گروه آزمایش با گروه کنترل در متغیرهای تحقیق تفاوت معنا داری وجود دارد (0.05p?). بنابراین، ورزش ژیمناستیک ممکن است یک ابزار مفید برای کمک به کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در جهت بهبود کارکردهای اجرایی و حسی - حرکتی آن ها باشد.